Monday, May 21, 2012

Чингис хааны Алтан ургийн хатны шарил олдлоо

Өнгөрсөн дөрөвдүгээр сарын 5-нд эртний хүний оршуулга байна гэсэн мэдээллийг Баянхонгор аймгийн Баян-Өндөр сумын Засаг дарга Б.Идэрмөнх МУИС-ын Нийгмийн шинжлэх ухааны сургуульд ирүүлсэн байна. Уг мэдээлэлдээ.
“манай сумын 4-р багийн нутагт Дунд нурууны Шүүтийн өвөлжөөний хадны агуйд эртний хүний оршуулга давсан дотор муми маягаар хадгалагдаж байна. Сүүлийн үед ашиг хонжоо хайсан хүмүүсийн хөлд энэ дурсгал сүйдэх аюултай болж байна. Иймд дээрх оршуулгыг нэн яаралтай шинжлэн судалж өгнө үү” гэсэн хүсэлтийг хавсаргасан байжээ
Тиймээс уг мэдээллийн дагуу МУИС-ийн НШУС-иас археологич, доктор У.Эрдэнэбат ахлагчтай судалгааны баг дөрөвдүгээр сарын 11-18-ны хооронд тухайн газарт томилогдон ажиллаад Монголын төдийгүй дэлхийн археологийн судалгааны түүхэнд ховорт тооцогдох олдворуудыг малтан шинжилж авран хамгаалж чадсан байна.
 
Өмнө нь Төв азиас ийм төрлийн дурсгал олдож байгаагүй
Багт багтсан эрдэмтэн, архелогчдын дүгнэснээр энэхүү занданшуулж оршуулах байдал нь Төв азийн нутаг дэвсгэрт урьд өмнө нь гарч ирж байгаагүй гэнэ. Түүнчлэн дундад эртний нүүдэлчдийн үхэгсдээ оршуулж байсан өвөрмөц зан үйл болох хадны болон агуйн оршуулгын соёлд багтааж авч үзсэн байна.
Тэд Дунд нурууны Шүүтийн агуйгаас гадна Бургаст, Гозгор толгой хэмээх газар Монголын дундад зууны үеийн түүхэнд холбогдох хадны оршуулгын нийт гурван дурсгалыг малтан шинжилсэн гэнэ.
Судлаачдыг очиход нутгийн иргэд эртний булшийг тонож сүйтгэсэн байжээ. Шүүтийн агуйд давсан дотор оршуулсан байсан гэх эртний хатмал шарилыг ухвар мөчид хүмүүс нэгэнт устгасан бөгөөд оршуулганд хэрэглэсэн гэрийн хана, модон эмээлийг эвдэж хаясан байсан аж. Энэ булшнаас үлдсэн хүний яс болон дээл хувцасны үлдэгдлийг МУИС-ийн НШУС-д авчран судалж байгаа юм байна.
Бургаст хэмээх газраас олдсон хадны оршуулгаас XIII-XIV зууны үеийн 60 гаруй настай эрэгтэй хүний шарил ба хүүрт өмсгөсөн дээл хувцас, бүсний арал, нумын модны үлдэгдэл олдсон байна.
 
Хатан дөнгөж төрсөн үрийнхээ хамт байжээ
Харин тэдний судалсан Гозгор толгой хэмээх газар Юань гүрний үеийн монгол хатныг дөнгөж төрсөн, нэхий өлгийд боосон нярай хүүхэдтэй нь хамт оршуулсан байжээ. Хэдийгээр уг булшийг нутгийн малчид ухаж төнхөн, зарим эд зүйлсийг эвдэж устгасан боловч үлдэж хоцорсон эд өлгийн дурсгалын дотор Монголын Эзэнт Гүрний түүхэнд холбогдох, манай оронд байтугай дэлхийд анх удаа биет байдлаар олдож байгаа ховор нандин олдворууд цөөнгүй байлаа. Тухайлбал, эндээс XIII-XIV зууны үеийн монгол эхнэр хүний өмсөж байсан богтаг малгайн үлдэгдэл,  брахми “ом” үсэгтэй болон элдэв-очир урласан бүтэн зэс хөөмөл чимэглэл, малгайн шанаавчин дээр сувдаар хэлхэж хийсэн сүйхэн чимэг, ювуу, тана эрдэнийн унжлагатай зэс ээмэг, бүтэн цас толь, шүдийг нь хугалсан модон сам олдсон байна
Шарилын дор тэмээний ноос зулж зээг тавьж оёсон гоёмсог хээ угалзтай эсгий ширдэг дэвссэн. Ширдэгний хээ угалз, хийж урласан загвар хийц зэрэг нь Төв Азийн эртний нүүдэлчид ба Хүннүгийн эсгий ширмэлийн урлагийн технологи дундад зууны монголчуудад цаашид уламжлагдан хөгжсөн болохыг нотолж буй бөгөөд Чингис хааны байгуулсан Монголын Эзэнт Гүрний хуучин нутаг дэвсгэрээс анх удаа биетээр олдож байгаа эрдэм шинжилгээний ховор үнэт олдвор аж.
 
Чингис хааны Алтан ургийн Хияд Боржигин овгийн хатан байж болзошгүй
Гозгор толгойн булшны он цагийг тогтооход туслах чухал хэрэглэгдэхүүн бол хус модоор бэхэлгээ хийж үйсээр ороож алтан хээтэй улаан торгоор бүрсэн богтаг малгай юм. Энэ булшнаас хатан хүний малгайн оройд өд тогтоох зориулалттай, хус модоор сийлбэрлэж хар бэхээр зураг зурж чимэглэсэн модон суурь олдсон байна. Мөн богтаг малгайг хийхдээ үйсэн дээр монгол бичгээр бичсэн ул мөр мэдэгдсэн байна. XIII зууны үед Монголд ирсэн гадаадын элчин жуулчдын тэмдэглэснээр баян чинээлэг, язгууртан эхнэрүүд малгайгаа улаан өнгийн торгоор бүрэх бөгөөд богтаг малгайн өндөр, гоёл чимэглэлийн байдал нь эзнийхээ нас намба, зэрэг зиндааг илтгэдэг байв.
Түүнээс гадна Гозгор толгойн хадны оршуулгаас улаан чий будагтай бүтэн модон аяга олдсон нь ёроолдоо хар бэхээр бичсэн дөрвөлжин үсгийн бичээстэй юм. Энэ нь уг аяганы эзний овгийн үсэг бололтой байгаа бөгөөд одоогийн байдлаар “хиян” гэж уншигдаж буй. Хэрэв энэ нь буруу биш бол Гозгор толгойн хадны хонгилд  оршуулсан залуу хатан нь Чингис хааны Алтан ургийн Хияд Боржигин овгийн хүн байж болохыг судалсан эрдэмтэд нь хэлж байна.
Харин дөнгөж төрсөн нярайг нэхий өлгийд өлгийдсөн Юань улсын үеийн дөнгөж төрсөн монгол хүүхдийн шарил гэлээ. Энэхүү шарил бараг 800 жилийн туршид тэр чигээрээ хадгалагдан үлджээ. Аз болоход  булшийг хөндөж тоносон хүмүүс хүүхдийн ясыг тарааж цацаж хаяагүй байсан байна. Энэ олдвор бол  ерөөс дэлхийд цөөхөн тохиолдох эртний хүн судлалын ховор хэрэглэгдэхүүн бөгөөд монгол хүний гарал удмын түүхийг генетикийн түвшинд судлах боломжийг олгож байгаа аж.
Гозгор толгойн хадны оршуулгаас хүний яснаас гадна хонины хонттой шаант, дунд чөмөг, дал, богтосны яс олдсон нь талийгаачид хойлгын идээ болгон гуя, хаа дагалдуулдаг эртний Монголын оршуулгын зан үйлийн гэрч юм.
Хулгайч нар хатны булшийг тонохдоо дээлийг тасдан хадны хонгилын урд буланд бөөгнүүлэн хаясан байсан байна. Цэцгэн хээтэй, улаан өнгөтэй торгоор хийсэн, зөв энгэртэй, бүсэлхийгээрээ олон хуниастай урт хормойтой, урин цагийн дээлийн үлдэгдэл олдсон. Хормойн хуниасны дотор талд савхиар хатуулга хийж оёсон бөгөөд дээлийг бүдүүн нэхээстэй өрмөгөөр доторлож байсан ажээ. Дээлийн цээжинд ханцуйг залгаж оёхдоо цэцгэн хээтэй хөх торгоор 4 см өргөн эмжиж оруулга хийжээ. Зах болон энгэрийн хэсэг үрэгдэн алга болсон боловч ар шилний хэсэгт мөн өмнө дурдсаны ижил хөх өнгөөр эмжиж шар торгон утсаар даруулж оёжээ. Торго угтаа улаан өнгөтэй байсан боловч олон зууны туршид өнгөө алдан гандаж шарласан байна. Дээлийн торгон дээрх дөрвөн дэлбээтэй цэцгэн хээг алтлаг өнгийн гялалзсан саатай утсаар нэхсэн нь зарим газар мэдэгдэж байна.
 
Олдворуудыг үзэсгэлэн болгож гаргана
Шинээр олдсон ховор олдворын түрүүчээс Соёлын өвийн төвд албан ёсоор хандаж тусгай мэргэжлийн сэргээн засварлагчаар цэвэрлүүлэн бэхжүүлж, сэргээн засварлах ажил өрнөж байгаа. Олдворуудыг энэ оны өвөл Эзэн Богд Чингис хааны мэндэлсний 850 жилийн ойгоор МУИС-ийн НШУС-ийн Археологи-Антропологийн тэнхимээс санаачлан БСШУЯ, Монголын Үндэсний Музей, Хархорум Музейтэй хамтран зохион байгуулахаар төлөвлөж буй “Чингис хааны монголчуудын археологийн дурсгалууд” сэдэвт үзэсгэлэнд тавьж олон нийтэд толилуулах болно” гэлээ.
Ямарч байсан энэхүү Баянхонгор аймгийн нутгаас шинээр илрүүлэн олсон олдворууд нь Монголын эртний түүхийг судлан боловсруулахад чухал түлхүүр болох төдийгүй нийт Евразийн нүүдэлчдийн археологийн судалгааны түүхэнд нээлт болохоор байгаад судлаачид баяртай байгаагаа илэрхийллээ.
Дашрамд дурдахад манай улсын нутаг дэвсгэрт одоогийн байдлаар археологичдын хүрч очиж судалсан хадны ба агуйн 70 гаруй оршуулга бүртгэгджээ. Эдгээрийн он цагийг тодорхойлсон байдлаас үзэхэд хамгийн эртнийх нь IV зууны сүүл үед, хожуу үеийнх нь XVII зууны эхэн үед холбогдох юм байна.
Г.ТУЯА
http://suvdhan.miniih.com/index.php/home/post/4609 

Sunday, March 18, 2012

Баянцагаан миний нутаг

Тэнгэрийн хаяа мөрлөн өндийсөн
Тэртээх уулс миний нутаг
Тэмдэгрэх үүрийг тоолон мөнхөрсөн
Тэнүүн говийн сүлд уулсаа
Үүл саатах оргилдоо цасан цагаан чимэгтэй
Үеийн үе дамжсан цал буурал түүхтэй
Аав ээжийг минь орлосон миний төрсөн нутаг
Алтайн цэнхэр говь мэндийн цэнхэр хадаг
Баянцагаан, Гичгэнэ, Бахар тариат, Цэцэн
Хар аргалант, Цагаан уул, Хуцын хяр, Унтаагийн цахир
Өндөр уулсын бэл бараадсан толгод
Өргөн уудам талын зээг тээгүүд
Өргөө цагаан гэрүүдийн буурийг хадгалсан нутаг
Өнөр олон түмний зэл татуулсан замууд
Өргөн талын энгээр дураар бэлчсэн мал
Аргалын цэнхэр утаа тэнгэр даллах зуслангууд
Адуутай байсан нутгийн эзгүйрч хоцорсон тал
Аргадсан нүдэнд нулимстай дурсан ярих түүх
Айргийн амт чимчигнүүлсэн үүр шөнийн зүүд
Ангийн тэнгэртэй аавын минь гөрөөлж явсан уулс
Адуунд гарамгай ахын минь гүү хураах бэлчээр
Агсам хангал морины айлын хоорондох гишгэлт
Архинд халсан өвөөгийн сэржим өргөсөн хангай
Саравчлан зогсох ижийн минь хүүгээ хүлээсэн нутаг
Саалийн энгэртэй эгчийн минь сүүгээ өргөсөн хайрхан
Санан гэрэвшин учрах амраг хоёрын болзоо
Саахалтын хүнээс ичингүйрэн нуугдаж уулзах үдэш
Саран авхайг хиртэм янаг халуун үнсэлт
Сойлго уяатай морины үүрсэн янцгаах чимээ
Сормуусны цаанаа нулимстай энхрий ялдам тэврэлт
Салж ядан хоцорсон үүр шөнийн үдэлт
Сайхан бор бүсгүйн өрх татах тавилан
Найрын дугараанд уртын дуутай
Наадмын талбарт уухайн түрлэгтэй
Намтар түүхийн арвин баярлагтай
Наадаж өссөн миний нутаг
Алт эрдэнэсээр элбэг баян
Азийн цээжин дэх монголын тал
Агаар нь цэнгэг ус нь тунгалаг
Азтай хүний мэндлэх орон
Аав ээжийг минь орлосон миний төрсөн нутаг
Алтай цэнхэр говийн мэндийн цэнхэр хадаг

Nyamsuren Batbayar

Sunday, November 27, 2011

Баянцагааны магтуу

Алтайн цэнхэр говийн
Алаг манан хаяа
Ижий ааваас заяасан
Элэг зүрхний уяа
Ачит манлай төрийн
Ачлал гийсэн туяа
Шижир нарны доорхи
Шинэ сайхан хөдөө
         Уул усны нэр нь цагаан
         Унаган нутаг минь Баянцагаан
Бахар, Цэцэн, Баянцагааны
Байц цавчим уулсын хангай
Унтаа, Тоором, Цав, Цахирын
Уужим цайдам тал хоолой
Цагаан бургас, Баянбулагийн
Цацлах мянган усны харгиа
Ян хадны сүмбэр зулайд
Янгир аргалын эвэр даргай
         Угаас үзэсгэлэнт байгаль нь баян
         Унаган нутаг минь Баянцагаан
Шалын хоолой, Тариатын хярд
Холын отроор идээшиж дассан
Хоньчин баатар Дамдины Жанарын
Хотлох өвөлжөө нь "Харын үзүүр"
Урд, хояд зуслангийн цэцгэнд
Улаа булхам тоглож өссөн
Барилгачин баатар Жанцангийн Ишгэнхүүгийн
Багын нутаг нь"Шар мухар"
         Улс даяр цуутны өлгий
         Унаган нутаг минь Баянцагаан
Алдар нь түгсэн баатруудын гаргасан
Ариун цагаан хөдөлмөрийн замаар
Гарамгай амжилтааа дуурсган тодорсон
Гавъяат нэгдэлчин Ёндонгийн Сүрэндулам
Шижгэр амжилтын эзэд сайчуудын
Шилийг даран улаалж яваа
Алтай нутгийн нэртэй малчин
Аварга хоньчин Сэрээтэрийн Монгол
         Удам дүүрэн ажилсаг түмэн
         Унаган нутаг минь Баянцагаан
Дэл сүүлэндээ нар тоглуулан
Дэргэтэл хатирах хээр адууд
Зэл уяандаа хүрэнтэн багшрах
Зэндмэнэ эрдэнэ үхэр, тэмээд
Өргөн талаар сувдран налайх
Өөхөн бөмбий цагаан хоньд
Аараг хүрэмийн элгэнд цахилах
Алтай,донын харлаг ямаад
        Уул усны нэр нь цагаан
        Удам бүлийн сэтгэл нь цагаан
        Угтах ирээдүйн зам нь цагаан
        Унаган нутаг минь Баянцагаан


Зохиогч: До.Халзан

Tuesday, October 25, 2011

Баянхонгор аймаг

Баянхонгор нь Монгол улсын аймаг юм. 1941 онд байгуулагдсан, 115977 км² нутагтай.

Газар нутаг

Баянхонгор аймаг нь Монголын баруун өмнөд хэсэгт Хангайн нурууны өмнөх өндөрлөг, Говь-Алтайн нурууны уулс, Алтайн өврийн говийг хамран говь хангайн бүсийг дамнан оршдог аймаг юм. Иймд нутаг нь уул тал хөндий хосолсон хэлбэр бүхий гадаргатай юм. Нутгийн хамгийн өндөр цэг нь Говь-Алтайн нурууны оргил 3957 м өргөгдсөн Их богд бөгөөд хамгийн нам цэг нь Алтайн өвөр говьд 750 м өндөр юм. Зээрэнгийн хөндий, Номингийн говь зэрэг Алтайн өврийн их говиуд бий. Говь-Алтайн ууланд 1957 онд газар хүчтэй хөдөлж, Ихбогд, Баянцагааны араар 300 орчим км үргэлжилсэн их хагархай гарсан юм. Баянхонгор аймгийн нутагт чулуун нүүрс, алт, барилгын материал элбэг байдаг. Байдраг, Түй зэрэг томоохон гол мөрдтэй, Бөөнцагаан, Орог нуур, Хөх нуур зэрэг том нууруудтай. Мөн 95 хэм хүрдэг халуунтай Шаргалжуутын рашаан болон Үхэг рашаан, Хүрэмт рашаан, Халиут рашаан, Өргөөтийн рашаан гэж сайн рашаанууд бий. Баянхонгор аймгийн нутгийн хойд хэсэгт уулын хар шороон ба нутгийн хөрс, дунд хэсгээр нь тал хээрийн хүрэн хөрс, урд хэсгээр нь говийн саарал хөрс тархжээ.

Уур амьсгал

Баянхонгор аймагт агаарын дундаж температур нь жилд -0.7° бөгөөд 1 сард -18.4° хүйтэн, 7 сард 15° дулаан болдог. Жилд дунджаар 216.3 мм тунадас унана. Агаарын даралтын дундаж нь 1 сард 812 мм, 7 сард 808.5 мм байна. Салхины хурд жилийн дундажаар 3.1 м/с бөгөөд хамгийн их салхитай, 5 сард 3.9 м/с хүрнэ.

Амьтан ургамал

Нутгийн хойд хэсэгт ойт хээрийн ургамал, дунд ба урд хэсгээр нь хээрийн говийн ургамал тархжээ. Гоёо, цулхир, вансэмбэрүү, лидэр, алтан гагнуур зэрэг ховор ургамал бий. Баянхонгор аймгийн нутагт манай орны байгалийн энэ гурван бүсэд оршдог амьтад тарвага, үнэг, чоно, ирвэс, аргаль, бор гөрөөс гээд бараг цөм бий.

Сумд

Далбаа Сүлд
Туг Сүлд
Баянхонгор тодруулагдсан газрын зураг
Байгуулагдсан 1941
Аймгийн төв Баянхонгор
Газар зүй
 • Нийт
 • Хамгийн өндөр цэг

115,977.5 км²
Их Богд
Хүн ам
 • Нийт (2006)
 • Нягтшил

82,088
0.71/км²
Утасны код +976 (0)144
Машины код БН- ; БХ- ;
ISO 3166-2 MN-069
Цахим сүлжээ bayankhongor.mn

Соёмбо

Соёмбо нь Занабазарын зохиосон, Монгол, Санскрит, Төвд үг бичихэд зориулагдсан бичиг юм.

Соёмбо үсэг


Соёмбо үсгийн цагаан толгой
Боржигин овогт Гомбодоржийн Занабазар 1686 онд Монгол, Санскрид, Төвд үг бичихэд зориулан Энэтхэг, Ланз, Нагар үсгүүдээс санаа авч 90 үсэг бүхий Соёмбо үсгийг зохиожээ. Соёмбо үсэг эртний Энэтхэгийн судрын хэлээр "өөрөө буй болсон гэгээн үсэг" гэсэн утгатай. Занабазар эл бичгээ зохиосон учраа тайлбарлахдаа төвд, самгарди хэлний үгийг тэмдэглэх боломжийг улам нарийн болгох санаа агуулснаа дурдсан байдаг.

Соёмбо үсгээр Монгол хэмээх утга
Соёмбо үсгийг 200-гаад жил голдуу Халхын хүрээ хийдэд сүмийн барилгын чимэглэлд хэрэглэж байсан бөгөөд төрийн тамга, ном судрын толгой үсгийг бичиж уламжилсан нь бидний үед гоё сайхан үсгийн дурсгал болон үлдсэн юм.
Соёмбо үсгийн бичлэг нь зүүнээс баруун тийш бичих журамтай бөгөөд зурлага нь хичээнгүй бичгийн хэлбэрийг баримтална. Эл үсгээр бурхны шашны цөөн бус ном судар бичигдсэн гэх мэдээ байх боловч харамсалтай нь уламжлан хадгалагдаж ирсэнгvй. Энэ нэгэн зүйл үет үсэг нь зурлага их төвөгтэй байснаас болж их дэлгэрсэнгүй.

Соёмбо тэмдэг

Mongolian AF.gif
Өндөр Гэгээний зохиосон соёмбо бичгийн эхний бирга тэмдэг нь өнөөг хүртэл Монгол улсын туг далбаан дээр тусгаар тогтнолын бэлгэ тэмдэг болон тасралтгүй уламжилсаар өнөөдрийг хүрсэн алтан соёмбо юм.
"Соёмбо" хэмээх Санскрит үг нь "Өөрөө гарсан гэгээн" гэдэг утгыг агуулдаг бөгөөд улс төр, гүн ухаан, шашны олон бэлгэдлийг агуулсан. Соёмбо нь ертөнцийн үүсэх эх сурвалж хэмээн дорно дахины гүн ухаанд үздэг хий, гал, шороо, ус гэсэн язгуур махбодуудыг дор нь байрлуулж, сав ертөнцийн оршлыг бэлэгдсэн шороо, ус, гал, хий огторгуйг дээр нь дүрслэн, дунд нь шим ертөнц буюу хүний арга билгийг дүрсэлжээ.
Улс төрийн бэлгэдэл нь, Соёмбын дээд талд нь айл өрх, улс хотлоороо өнгөрсөн-одоо-ирээдүйд үүрд мандан бадрахыг, Нар Сар нь монголын ард түмэн цэцэглэн хөгжих, Гурвалжин нь сум мэт хурц эрэмгий байхыг, Дундах загас нь өнөр өтгөн, сонор соргогийг, Хажуугийн босоо шугам нь хэрэм мэт бат бөх байхыг төсөөлдөг. Соёмбын бам үсэг нь арга билэг хослохыг, доорх бадам нь язгуурын төр шашнаа мандуулан хөгжүүлэхийг бэлэгджээ.
Ийнхүү Соёмбо сүлд нь дорно дахины төр, улс үндэстний болон гүн ухааны бүх бэлгэдлийг өөртөө багтаасан тэмдэг юм.
Эх сурвалж: http://mn.wikipedia.org/wiki/%D0%A1%D0%BE%D1%91%D0%BC%D0%B1%D0%BE

Бахархал минь


Түмэн минь мөхөхийг чи үзэхгүй

Үнэн минь алдрахыг чи үзэхгүй

Үлгэр минь дуусахыг чи үзэхгүй

Төрөл минь тасрахыг чи үзэхгүй

Соёмбо минь бүдгэрэхийг чи үзэхгүй

Соёл минь солигдохыг чи үзэхгүй

Онон минь ширгэхийг чи үзэхгүй

Олон минь зовохыг чи үзэхгүй

Хэнтий минь намсахыг чи үзэхгүй

Хэрлэн минь татрахыг чи үзэхгүй

Хийморь минь доройтохыг чи үзэхгүй

Хойморь минь ханхайхыг чи үзэхгүй

Сүлд минь унахыг чи узэхгүй

Сүнс минь дээшлэхийг чи үзэхгүй

Сэтгэл минь сэвтэхийг чи үзэхгүй

Сэрэмж минь алдрахыг чи үзэхгүй

Ухаан минь самуурахыг чи үзэхгүй

Учирсан минь салахыг чи үзэхгүй

Эв минь эвдрэхийг чи үзэхгүй

Эзэн минь залрахыг чи үзэхгүй

Дуу минь саарахыг чи үзэхгүй

Дуулиан минь тасрахыг чи үзэхгүй

О.Дашбалбар

Бүсгүй чамд илгээх захидал

Уруулаан буд бүсгүй минь
Унж дорой бүү яв
Нас бол цаасан дээр бичдэг тоо юм
Намбархаж бүү сүйд бол
Хүссэнээрээ амьдар бүсгүй минь
Хүлээж цөхөрсөн бол хая
Гоо сайхан яв бүсгүй минь
Гологдож биш шилж амьдар
Гадсан өсгийтэй ганган шаахай
Гархи, гоёл бүгдээн зүү
Сайхан үнэр биедээн шингээж
Салхи татуулан инээмсэглэж яв
Салах хагацлын дуу бүү аяла бүсгүй минь
Сарны гоо гүнж мэт инээмсэглэж амьдар…